Hallo!

Het eerste exemplaar van de Privacynieuwsbrief is een feit, net zoals onze procedure bij het Grondwettelijk Hof. Het verzoekschrift is ingediend en nu is het een kwestie van wachten: zal de klacht ontvankelijk worden verklaard? Die kans is groot, maar dan is het nog tot een jaar wachten op de uitspraak.

Niet dat we tot dan op onze lauweren zullen rusten natuurlijk. Binnen enkele maanden organiseren we naar goede gewoonte de Big Brother Awards, waarbij in 2010 de richtlijn die we nu aanvechten de winnaar was. Je ziet, we houden ons woord. We zien het ook groots, want we onderzoeken momenteel de haalbaarheid van een juridische klacht naar aanleiding van de spionagepraktijken van de NSA. To be continued!

Merci!

Wie al gestort/geshared/getweet en geblogd heeft: merci! Wie dat nog niet deed: geen zorgen, de crowdfunding loopt nog door tot 25 april. Of we tegen dan niet al ons doelbedrag gehaald zullen hebben? Die kans zit er dik in, aangezien we nu al aan €4762 zitten. Maar deze procedure is maar een fractie van al het werk dat we al jarenlang verzetten ter bescherming en vrijwaring van ieders privacy. Alle extra centen kunnen we dus meer dan goed gebruiken om toekomstige acties te ondersteunen en nog meer slagkracht te geven.

10 redenen om je privacy te redden

Wat is er eigenlijk zo fout aan de dataretentiewet? Wel, de komende weken zullen we onze argumenten uit de doeken doen. Zo zijn jullie mee in onze denkwijze en geraken jullie hopelijk nog meer overtuigd (voor zover dat nog mogelijk of nodig is) van onze acties.

1.       Een algemene bewaarplicht schendt het recht op privacy
   

We beginnen bij het begin.

De algemene bewaarplicht schendt het recht op privacy en vertrekt van de idee dat elke burger potentieel gevaarlijk is. Ieder van ons wordt op die manier immers als een mogelijke verdachte aan het preventieve toezicht van de overheid onderworpen. Het preventief registreren van eenieders verkeers- en locatiegegevens leidt er bovendien toe dat er definitief afstand wordt gedaan van een belangrijk rechtsprincipe dat mensen als onschuldig behandelt tot het tegendeel is bewezen.

Hierdoor komen we terecht in een samenleving die haar eigen burgers wantrouwt in plaats van ze te beschermen. Het beweerde bestaan van een terreurdreiging is nochtans geen vrijgeleide om de fundamentele beginselen van de rechtstaat buitenspel te zetten. Het opvragen van verkeers-en locatiegegevens kan in bepaalde gevallen zinvol en gerechtvaardigd zijn, maar de noodzaak van een algemene bewaarplicht lijkt geenszins bewezen.

Het is nu al zo dat telecomoperatoren en internetproviders op basis van de wet op de elektronische communicatie van 2005 reeds bepaalde gegevens bewaren in het kader van hun dienstverlening, maar dit gaat om veel minder gegevens (enkel telefoongegevens) en om een veel kortere bewaarperiode (bijvoorbeeld tot het einde van de periode waarop klanten hun factuur bij hun operator of provider kunnen betwisten).

De geplande databewaringswet breidt de te bewaren gegevens uit met internetcommunicatie. De inbreuk op onze privacy wordt dus aanzienlijk groter. In onze huidige samenleving is onze wijze van communicatie sterk veranderd en is het gebruik van telecommunicatie steeds meer centraal komen te staan. Het gevaar op een schending van de privacy evolueert uiteraard mee.

De algemene bewaarplicht wordt ook vaak gelegitimeerd door het feit dat opslag en gebruik ervan apart wordt geregeld; alsof met andere woorden de loutere opslag van dergelijke gegevens geen schending inhoudt van het recht op privacy en dat die schending pas optreedt met het gebruik ervan. Uiteraard is de wijze waarop men later gebruik kan maken van deze gegevens cruciaal, maar ook de loutere registratie en opslag van deze gegevens houdt reeds een inbreuk in van het recht op privacy en een risico op eventueel misbruik later. Ondertussen voert de Europese Unie immers reeds uitgebreid onderzoek naar de mogelijkheden van “datamining”. Dat is het gericht zoeken naar (statistische) verbanden in gegevensverzamelingen met als doel profielen op te stellen voor wetenschappelijk, journalistiek of commercieel gebruik. 

Volgende week: De noodzaak van een algemene bewaarplicht werd niet bewezen.

You'll never walk alone...

Eva Brems
Hoogleraar mensenrechten

«Het vergaren van informatie over iedere burger is typisch iets dat wordt voorgesteld als onschuldig ’voor wie niets te verbergen heeft’ en als nodig voor het bestrijden van misdaad. In de praktijk blijkt nochtans dat zulke maatregelen vaak gebruikt worden tegen de pers, tegen politieke dissidenten en tegen het maatschappelijke middenveld. Daarom vertrouw ik het voor geen haar.»

Thomas Gunzig
Schrijver en radio-columnist

«Het is mijn grootste ambitie om vergeten te worden.»

Spread the word:

Facebook  Twitter  Google+  Pintertest  LinkedIn 

Tags:

Reageer

Reacties worden gemodereerd. Onaanvaardbare inhoud wordt niet gepubliceerd.