Wat denkt N-VA over detentie?
N-VA spendeert een groot deel van haar programma aan detentie. Het lijkt een belangrijk thema te zijn voor de partij. Aan de ene kant behoort het tot haar huidige bevoegdheid in de Vlaamse regering en is het een thema waarmee de partij het falen van het federaal bevoegdheidsniveau wil aantonen.
N-VA is een ‘law & order’-partij die fors wil optreden tegen zogenaamde "criminelen". Tegelijk zet de partij ook in op begeleiding en het aanbieden van een zorgtraject. De partij wil daarmee inzetten op het indijken van recidive. Bovendien is dit gelinkt aan het feit dat N-VA momenteel het Vlaams beleidsdomein Handhaving onder haar vleugels heeft. De partij spreekt ook een wens uit om het detentiebeleid een Vlaamse bevoegdheid te maken: "zolang het gevangenisbeleid nog federale materie is". We krijgen alvast een voorproefje van hoe een Vlaams detentiebeleid er volgens N-VA zou moeten uitzien.
Een gevangenisstraf is voor N-VA niet het laatste redmiddel. Elke gevangenisstraf, hoe kort ook, moet op korte termijn en volledig uitgevoerd worden. Beperkte detentie, elektronisch toezicht en voorwaardelijke invrijheidsstelling zijn gunsten die pas kunnen worden toegekend als de gedetineerde de wil heeft getoond om zich te re-integreren in de maatschappij. De tijdsvoorwaarden om in aanmerking te komen voor vervroegde vrijlating worden ook verstrengd.
De partij is zich ervan bewust dat de gevangenispopulatie zal groeien als alle gevangenisstraffen uitgevoerd worden en de voorwaarden voor voorwaardelijke invrijheidsstelling worden verstrengd. N-VA wil dat oplossen door de gevangeniscapaciteit uit te breiden. Zo wil de partij meer en grotere gevangenissen bouwen. Verder wil de partij dat gedetineerden over het hele land gespreid worden, de Vlaamse gevangenissen dragen volgens N-VA het zwaartepunt van de overbevolking.
Gedetineerden zonder wettig verblijf worden overgebracht naar gehuurde gevangenissen in derde landen. Van daaruit worden die gedetineerden bij strafeinde uitgewezen naar hun land van herkomst. N-VA ziet ook heil in gevangenisboten. De gevangeniscapaciteit moet verder ook aangevuld worden met kleinschalige transitie- en detentiehuizen. Een deel van de fondsen voor die nieuwe gevangenissen wil de N-VA bij de gedetineerden zelf halen. De partij wil de mogelijkheid onderzoeken om gedetineerden te laten bijdragen in de kosten van hun gevangenschap, in verhouding met hun straf en draagkracht en enkel nadat schadevergoedingen aan hun slachtoffers zijn betaald.
N-VA spendeert een groot deel van haar programma aan detentie. Het lijkt een belangrijk thema te zijn voor de partij. Aan de ene kant behoort het tot haar huidige bevoegdheid in de Vlaamse regering en is het een thema waarmee de partij het falen van het federaal bevoegdheidsniveau wil aantonen.
N-VA is een ‘law & order’-partij die fors wil optreden tegen zogenaamde "criminelen". Tegelijk zet de partij ook in op begeleiding en het aanbieden van een zorgtraject. De partij wil daarmee inzetten op het indijken van recidive. Bovendien is dit gelinkt aan het feit dat N-VA momenteel het Vlaams beleidsdomein Handhaving onder haar vleugels heeft. De partij spreekt ook een wens uit om het detentiebeleid een Vlaamse bevoegdheid te maken: "zolang het gevangenisbeleid nog federale materie is". We krijgen alvast een voorproefje van hoe een Vlaams detentiebeleid er volgens N-VA zou moeten uitzien.
Een gevangenisstraf is voor N-VA geen uiterste redmiddel. Elke gevangenisstraf, hoe kort ook, moet op korte termijn en volledig uitgevoerd worden. Beperkte detentie, elektronisch toezicht en voorwaardelijke invrijheidsstelling zijn gunsten die pas kunnen worden toegekend als de gedetineerde de wil heeft getoond om zich te re-integreren in de maatschappij. De tijdsvoorwaarden om in aanmerking te komen voor vervroegde vrijlating worden ook verstrengd.
De partij is zich ervan bewust dat de gevangenispopulatie zal groeien als alle gevangenisstraffen uitgevoerd worden en de voorwaarden voor voorwaardelijke invrijheidsstelling worden verstrengd. N-VA wil dat oplossen door de gevangeniscapaciteit uit te breiden. Zo wil de partij meer en grotere gevangenissen bouwen.
Verder wil de partij dat gedetineerden over het hele land gespreid worden. De Vlaamse gevangenissen dragen volgens N-VA het zwaartepunt van de overbevolking. Gedetineerden zonder wettig verblijf worden overgebracht naar gehuurde gevangenissen in derde landen. Van daaruit worden deze gedetineerden bij strafeinde uitgewezen naar hun land van herkomst. N-VA ziet ook heil in gevangenisboten.
De gevangeniscapaciteit moet ook aangevuld worden met kleinschalige transitie- en detentiehuizen. Een deel van de fondsen voor die nieuwe gevangenissen wil de N-VA bij de gedetineerden zelf halen. De partij wil de mogelijkheid onderzoeken om gedetineerden te laten bijdragen in de kosten van hun gevangenschap, in verhouding met hun straf en draagkracht en enkel nadat schadevergoedingen aan hun slachtoffers zijn betaald.
Tegelijk hamert N-VA op het belang van een zinvolle detentie door in te zetten op hulp- en dienstverlening. Begeleiding van gedetineerden moet recidive verminderen en op termijn ook de overbevolking structureel aanpakken. De hulp- en dienstverlening mag dan ook niet onderhevig worden gemaakt aan personeelstekorten, stakingen of overbevolking.
Voor het gebrek aan personeel denkt de N-VA aan een aanvulling vanuit de privésector. Tijdens stakingen wil de partij een minimale dienstverlening verplichten zodat de politie niet langer moet inspringen.
N-VA hanteert forse taal rond migratie. Daarmee gaat de partij duidelijk verder op het elan van haar voormalige staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Franken. Er wordt steevast van "illegalen" gesproken. De partij wil een “illegalenregister” invoeren, waarin mensen geregistreerd worden die illegaal het land zijn binnengekomen maar (nog) niet geregistreerd zijn.
N-VA wil de opsporingsmogelijkheden van de gerechtelijke sectie van de Dienst Vreemdelingenzaken maximaal uitbreiden en die dienst opnemen in de politiediensten. Woonstbetredingen moeten mogelijk worden om mensen over te brengen naar gesloten centra. Het bevel om het grondgebied te verlaten (BGV) moet voor N-VA een terugkeercontract worden, waarin afspraken en plichten opgenomen worden. N-VA wil vooraf ook een risicoanalyse over de naleving van het terugkeercontract, zodat bewaringsmaatregelen kunnen worden genomen om de terugkeer sneller dwingender te laten gebeuren. Het leest alsof de N-VA mensen snel wil kunnen opsluiten wanneer ingeschat wordt dat zij geen gevolg zullen geven aan het BGV.
N-VA wil hogere terugkeerpremies geven aan mensen die vrijwillig terugkeren zonder een beroepsprocedure te zijn gestart. Voor mensen in onwettig verblijf die niet kunnen terugkeren is de N-VA bikkelhard. Zij worden persona non grata verklaard en er wordt voor hen een aantal “voorwaarden van bewaring” opgelegd, zoals een dagelijkse meldplicht. Dezelfde harde lijn wordt getrokken bij administratieve detentie van migranten. De detentietermijn in gesloten centra moet worden opgetrokken tot 18 maanden, de opvangcapaciteit van de detentiecentra wordt verdubbeld. De partij hamert erop dat gezinnen met kinderen terug moeten kunnen worden opgesloten als ultiem redmiddel en stelt dat het wettelijk verbod op het opsluiten van kinderen moet worden teruggedraaid. De projecten rond toekomstoriëntering zullen worden geëvalueerd op hun werking en doeltreffendheid om “waar nodig” personeel en middelen te heroriënteren. Dat suggereert dat de partij die projecten wil afbouwen. De maatregelen van de partij rond terugkeer en administratieve detentie van migranten gaan in tegen het humaan migratie- en detentiebeleid waar de Liga voor Mensenrechten voor staat.
Tegelijk hamert N-VA op het belang van een zinvolle detentie door in te zetten op hulp- en dienstverlening. Begeleiding van gedetineerden moet recidive verminderen en op termijn ook de overbevolking structureel aanpakken. De hulp- en dienstverlening mag dan ook niet onderhevig worden gemaakt aan personeelstekorten, stakingen of overbevolking.
