Drie eisen voor een vrij en veilig België
23 mei 2019
#ikstemopmensenrechten
De wereld veranderen lukt niet op een dag, dat weten we ook.
Daarom willen we met de Liga voor Mensenrechten de overheid graag een handje helpen door een handig kader met drie prioriteiten aan te bieden; een mensenrechtenkader. Doordat mensenrechten tegenwoordig soms in vraag worden gesteld of als obstakel worden gezien, zijn we genoodzaakt het belang ervan opnieuw op te frissen. Met deze drie uitdagingen kan elke politicus zich een mensenrechtenbril aanmeten voor een veilig en vrij België:
Gebruik mensenrechten als fundament
Mensenrechten zijn erg complex en constant in verandering waardoor ze soms zelfs vermeden worden tijdens het voeren van een slagkrachtig beleid. Het UVRM wordt toegepast als ellelange checklist die beleidsvoering bemoeilijkt terwijl zulke verdragen juist veel kansen kunnen bieden. Het is een lijst van waarden en normen die bijna de hele wereld met elkaar deelt en is daarom het ideale uitgangspunt voor nieuwe wetgeving. Gebruik mensenrechten dus als fundament tijdens de volgende legislatuur. Want de kiezer vindt mensenrechten belangrijk.
Uit een recente steekproef die de Liga liet uitvoeren, blijkt immers dat 91% van de Vlamingen mensenrechten belangrijk vindt. 2 op 3 vindt zelfs dat mensenrechten in eigen land geschonden worden.
Zorg voor échte veiligheid en behandel elk mensenrecht evenwaardig
De Liga twijfelt aan de effectiviteit van maatregelen die in de naam van een ‘verhoogde veiligheid’ worden genomen. Zorgen die maatregelen wel voor meer veiligheid? Of enkel voor een (misleidend) gevoel van veiligheid? Bijvoorbeeld: Het verplicht invoeren van de vingerafdruk op de identiteitskaart is enkel een oplossing voor identiteitsfraude waarbij iemand een gestolen ID-kaart als de zijne voorstelt en hij voldoende gelijkenissen met de foto vertoont. Het gaat dus vanzelfsprekend om een fractie van de (soorten) identiteitsfraudes. De identiteitskaarten zijn bovendien nog steeds gemakkelijk te hacken. Het valt dus te betwijfelen of we ons veiliger moeten voelen nu de toegang tot gevoelige sites, zoals kerncentrales bijvoorbeeld, gemakkelijker wordt. Meer dataverzameling op een ongerichte manier zorgt voor meer onduidelijkheid en minder transparantie. De speld in de hooiberg is niet makkelijker te vinden als de overheid de hooiberg blijft vergroten.
En wat met onze andere mensenrechten? We merken namelijk dat het recht op veiligheid voorrang krijgt en daardoor de andere rechten overschaduwt. Er wordt gekozen tussen mensenrechten, terwijl het ene recht het ander niet hoort uit te sluiten. Mensenrechten zijn namelijk ondeelbaar en allemaal van evenwaardig belang. Bijvoorbeeld: Een wijkagent kan ingezet worden in een buurt met veel criminaliteit om een vertrouwensband met de bewoners op te bouwen en zo samen de veiligheid te waarborgen zonder de privacy te schenden. Terwijl momenteel meer wordt ingezet op camera’s op straat die onnodig élke voorbijganger registreren, vaak onterecht gedrag als verdacht aanduiden en minder goed een volledig beeld kunnen vormen van een misdrijf. Of bijvoorbeeld het feit dat informatie van burgers in de strijd tegen terrorisme belangrijker was om misdrijven op te lossen en te voorkomen dan de data die politie reeds jarenlang vergaarde in haar databanken.
Toch kan de nieuwe technologie veel nuttige tools aanbieden, zonder mensenrechten te schenden als ze met meer respect voor mensenrechten ingezet worden. Momenteel is het echter bijvoorbeeld nagenoeg onmogelijk om geschrapt te worden uit een databank doordat alle databanken als een kluwen aan elkaar hangt. Die (onterechte) registratie in een databank kan rechtstreekse en pijnlijke gevolgen hebben in het dagelijkse leven zoals het niet aanvaard worden voor een job bij de overheid. Daarnaast is het reeds bewezen dat de algoritmes achter de databanken vaak discriminatie in de hand werken.
Omdat het garanderen van (álle) mensenrechten inderdaad een moeilijke evenwichtsoefening is, zijn wij verheugd dat er eindelijk een Mensenrechteninstituut in het leven werd geroepen. We roepen politici dan ook op om van dit instituut een slagkrachtig instrument te maken en in de volgende legislatuur werk te maken van de interfederalisering ervan.
Ga in dialoog
Om mensenrechten beter te respecteren is samenwerking cruciaal. Het is evident dat meningen kunnen verschillen tussen politici in een democratische rechtsstaat. Daar zit het probleem dus niet. Het is wel problematisch dat vele politieke en maatschappelijke debatten telkens vaker aan polarisering onderhevig zijn. Een stellingenoorlog is echter nefast voor het algemeen belang. De Liga is ervan overtuigd dat de achterliggende bezorgdheden veelal gelijkaardig zijn. Een constructieve discussie wordt echter pas mogelijk eens politici elkaars bezorgdheden erkennen om van daaruit op zoek te gaan naar een consensus die alle mensenrechten respecteert.
We willen de overheid ook wijzen op het rijke middenveld dat zo kenmerkend is voor ons land. Verschillende organisaties gaven de afgelopen jaren aan minder geconsulteerd te worden door de politiek, of zelfs onder druk gezet te worden om bepaalde meningen niet te uiten. We roepen op om in dialoog te gaan met het middenveld, om ieder z’n rol te laten opnemen. Alleen op die manier komen we tot een gedragen beleid dat voorspoed kan betekenen voor alle burgers.
Want alleen mensenrechten garanderen een vrij en veilig België. En dat is ultiem wat alle kiezers willen. #ikstemopmensenrechten
Reacties worden gemodereerd. Onaanvaardbare inhoud wordt niet gepubliceerd.
