Meer dan 15.000 dringende vragen van personen met een handicap naar zorg uit een voorziening blijven onbeantwoord. Dat staat te lezen in het nieuwe overheidsrapport over de wachtlijsten in de gehandicaptenzorg en in een artikel in de Standaard van vandaag. Daarbij komen nog eens meer dan 6000 minder dringende, maar evengoed “actieve” zorgvragen en 5500 aanvragen voor een Persoonlijke Assistentiebudget. Op een jaar tijd is het aantal dringende en onbeantwoorde zorgvragen gestegen met maar liefst 22%. De burgerrechtenorganisatie van personen met een handicap GRIP vraagt zich af wanneer de politiek eindelijk zal wakker schieten en deze trend zal doen keren.

VN-verdrag

Ondersteuning aan personen met een handicap om hun participatie aan de samenleving te bevorderen is een recht dat wordt bekrachtigd in het VN-Verdrag over de Rechten voor Personen met een Handicap. Dat Verdrag stelt onder meer dat de staten moeten "waarborgen dat personen met een handicap toegang hebben tot een reeks van thuis, residentiële en andere maatschappij-ondersteunende diensten, waaronder persoonlijke assistentie, noodzakelijk om het wonen en de opname in de maatschappij te ondersteunen en isolatie of uitsluiting uit de maatschappij te voorkomen". (artikel 19, b).

Ondersteuning recht of gunst?

Leon Verelst, voorzitter van de vzw GRIP stelt: "België en dus ook Vlaanderen ratificeerde dit Verdrag 2 jaar geleden. In juli  van dit jaar moeten we het eerste voortgangsrapport afleveren aan de Verenigde Naties. Maar in plaats van het VN-verdrag uit te voeren, blijft Vlaanderen steeds meer in gebreke. Van een recht op ondersteuning is er in de praktijk geen sprake. In Vlaanderen schiet het welzijnsbeleid op dit vlak al jaren schromelijk te kort. Waarom kan pakweg Nederland wel zorgen voor ondersteuning? Zijn de demografische evoluties daar zo anders? Was er daar geen economische crisis? Moeten we in Vlaanderen dankbaar zijn als er een miljoen extra wordt vrijgemaakt, terwijl er duizenden mensen in de kou blijven staan? Als je een been breekt, is er een recht op gezondheidszorg. Maar als je been geamputeerd wordt, kan het zijn dat je 8 jaar wacht op een assistent die je helpt bij je dagelijkse verplaatsingen."

Who cares?

Verelst: "Het valt ons op dat de Minister rond dit rapport geen persconferentie opzet. Nochtans zijn het heel belangrijke gegevens over hoe het gesteld is met de ondersteuning van personen met een handicap in Vlaanderen. Het rapport stelt echter het ondersteuningsbeleid niet in een al te best daglicht. De cijfers geven bovendien een duidelijke negatieve trend aan die zich doorzet over de jaren heen. Al die jaren komt de overheid telkens weer met argumenten om de cijfers te relativeren.  We verwachten dat dat ook nu weer zal gebeuren. Maar wanneer zal men in Vlaanderen nu eens werkelijk het fundamentele debat starten? Neemt men er vrede mee dat al deze mensen in de kou blijven staan? Is dit de warme samenleving die we willen? Personen met een handicap en hun families vragen zich af hoe lang ze dit nog moeten verdragen. Ze willen dat hun rechten en het VN-Verdrag serieus worden genomen."

Kafka

Verelst: "De Vlaamse Regering heeft vorig jaar wel aangekondigd dat er een meerjarenbudget wordt vastgelegd om tot 2014 jaarlijks uitbreiding te voorzien. Maar dat budget zal verre van voldoende blijken, dat zien we nu al. We stellen ons ook al jaren ernstige vragen bij de besteding van de middelen. We zijn in een totaal absurde situatie beland waarin de overheid in verhouding veel te veel geld en energie en mankracht steekt in een onmogelijke zoektocht naar een rechtvaardige verdeling van de schaarste. Men heeft een wirwar van ingewikkelde structuren en regels en bevoegdheden gecreëerd, zorgregie genaamd. Bovendien bestaat er bij de werking een groot risico op belangenvermenging. Als klap op de voorpijl worden de regels van de zorgregie door de verschillende provincies verschillend toegepast. De transparantie over wie op welke manier de schaarste verdeelt, is compleet zoek.

Wij pleiten voor een eenvoudiger en transparante procedure die een kleiner deel van het macro-budget opslorpt en die eenvormig wordt toegepast. Dat kan door een overgang van de prioriteitencommissies op provinciaal niveau naar een commissie op Vlaams niveau. Via de betrokkenheid van onafhankelijke deskundigen kan een neutrale selectie bevorderd worden."

Meer informatie: 0499 62 27 39 – www.gripvzw.be

Ben Vanelslander
Communicatiemedewerker

Gelijke Rechten voor Iedere Persoon met een handicap

GRIP vzw | Koningsstraat 136 | 1000 Brussel | tel 02 214 27 64| ben@gripvzw.be | www.gripvzw.be | 

Verschil moet er zijn. Discriminatie niet.

Tags:

DISCRIMINATIE DISCRIMINATIE

Reageer

Reacties worden gemodereerd. Onaanvaardbare inhoud wordt niet gepubliceerd.