Belgische gevangenen in Tilburg: een brevet van onvermogen
02 maart 2011
Gisteren (1 maart 2011) raakte bekend dat de Nederlandse directeur van de gevangenis van Tilburg opstapt omdat hij spanningen vreest n.a.v. de komst van nog eens 150 Belgische gedetineerden. Daarmee komt een bruusk einde aan een soort goed-nieuws-show die wordt opgevoerd sinds de feestelijke opening in februari vorig jaar. Tilburg werd sindsdien gepresenteerd als het beste van het beste. Zeker, de materiële infrastructuur is beter, maar een gevangenis is meer dan het hebben van een magnetron. De Liga voor Mensenrechten betreurt dat opnieuw 150 gevangenen zonder inspraak gedwongen naar Tilburg verhuizen. Deze verhuizing gebeurt op een ogenblik dat de Raad van Europa België aanbeveelt om meer aandacht aan reïntegratie te besteden en dat de Europese gevangenisregels ‘detentie vlak bij huis’ voorschrijven. De verhuis naar Tilburg gebeurt tevens zonder voorafgaandelijke ernstige evaluatie van de detentievoorwaarden. Het kan niet worden verloochend dat een aantal gevangenen minder bezoek krijgt omdat de afstand voor de familie te groot is. De komst van 150 gedetineerden zal ertoe leiden dat sommige gevangenen één cel zullen moeten delen met zeven anderen. Daarbij valt op dat heel wat vreemdelingen, illegalen en niet-Nederlandstaligen in Tilburg terecht komen. Zij kunnen moeilijk of niet communiceren met de Nederlandse bewakers en de Nederlandse medische staf. Ze hebben nauwelijks of geen contact met de commissie van toezicht. In het algemeen kunnen de Belgische gedetineerden bijna nergens met hun klachten terecht. Zij voelen zich vaak gefrustreerd en naar het buitenland verbannen. Voor de Vlaamse gemeenschap geldt Tilburg als buitenlands gebied. De hulpverlening van de Vlaamse Gemeenschap stopt aan de grens. In de Vlaamse gevangenissen volgt één op vier gedetineerden een opleiding en medewerkers van VDAB, Algemeen Welzijnswerk, Basiseducatie, Volwassenenonderwijs en Geestelijke Gezondheidszorg begeleiden de gedetineerden op het grillige pad naar een terugkeer in de samenleving. In Tilburg is hiervan niets te bekennen. Tilburg past dan ook in een mentaliteit van symptoombestrijding. Dat Justitie zijn burgers in een buitenlandse gevangenis stopt is een brevet van onvermogen.
Reacties worden gemodereerd. Onaanvaardbare inhoud wordt niet gepubliceerd.
