Mensenrechten in België en Libië
30 maart 2011
Op 24 februari l.l. wordt Steven Vanackere, de Belgische minister van Buitenlandse zaken, in het parlement ondervraagd over de houding van de Belgische regering ten aanzien van de gewelddadige onderdrukking van een volksopstand in het Libië van kolonel Kadhafi. De minister verklaarde o.m. dat hij de ambassadeur van Libië op 21 februari heeft ontboden om hem mee te delen dat “België zich verraden voelt omdat de mensenrechten in het land, in weerwil van wat de Libische regering had beloofd, zo flagrant met voeten worden getreden”.Het is wellicht op grond van die belofte dat België in mei 2010 de aanwezigheid van Libië in de VN-Mensenrechtenraad mee heeft goedgekeurd, overigens samen met het overgrote deel van de Europese naties. België was toen voorzitter van de Europese ministerraad en kon zich, naar ver-luidt, moeilijk veroorloven mensenrechtelijk‘cavalier seul’te spelen. Doodjammer natuurlijk voor een land dat er zo prat op gaat het Europees voorzitterschap heel voorbeeldig en creatief te hebben ingevuld. Men kan zich natuurlijk wel iets voorstellen bij de waarachtigheid van een belofte afgelegd door een regime dat al jaren een reputatie had opgebouwd van een barbaars-repressieve politiestaat. Dubbeljammer als men weet dat de dienst mensenrechten van de F.O.D. Buitenlandse Zaken aan zijn minister een stevige nota had voorgelegd met argumenten om de opname van Libië in de VN-Mensenrechtenraad niet goed te keuren.
Reacties worden gemodereerd. Onaanvaardbare inhoud wordt niet gepubliceerd.
