Moeten mensen bang zijn als ze Mohamed of Ibrahima heten?
02 februari 2021
Yassine Boubout is mensenrechtenactivist. Hij schreef dit opiniestuk voor De Morgen samen met een groep vertegenwoordigers van de antiracismebeweging in België. Waaronder de Liga voor Mensenrechten.
Onze gedachten gaan uit naar de dierbaren van Ibrahima Barrie en naar zijn familie, die rouwt om het verlies van haar 23-jarige zoon. Ibrahima verloor het leven in tragische omstandigheden op zaterdag 9 januari 2021.
Vandaag wil de familie begrijpen wat er precies is gebeurd. Vanaf het begin waren er problemen met de versie die de politie gaf over de redenen voor Ibrahima’s arrestatie. Ten eerste beweerde de politie dat de jongeman door een malaise was overleden, nadat hij was gearresteerd voor een overtreding tegen de avondklok. Het tijdstip van zijn overlijden werd echter geregistreerd op 20.22 uur door de onderzoekende arts. Alles wijst erop dat de jongeman is gearresteerd toen hij gebruik maakte van zijn recht als burger om een politieoptreden te filmen. Heeft de politie geprobeerd de redenen achter zijn arrestatie te verbergen?
De manier waarop de politie de familie behandelde is stuitend. Waarom werd er zes uur gewacht voordat de familie op de hoogte werd bracht? Waarom weigerde men hen te vertellen waar het lichaam van de jongeman was? Waarom werd er eerst gezegd dat hij onder invloed van drugs was en dat dit zou hebben geleid tot zijn dood? De voorlopige analyses van het ziekenhuis spreken dit tegen.
Hoe is Ibrahima dan wel gestorven? Werden alle beelden van de bewakingscamera’s onderzocht? Bij de eerste controle, op de plaats van de arrestatie, op het politiebureau? Is er een onderzoek ingesteld naar de getuigen? Zijn de jongeren ondervraagd die tijdens deze controle werden gearresteerd?
Wat gebeurde er tijdens de 29 minuten op het politiebureau voordat er hulp werd ingeroepen? Waarom heeft men hem vijf tot zeven minuten op de grond laten liggen, zonder hem te helpen? Zoals advocaat Alexis Deswaef aangaf, kon de hartafwijking volgens de onderzoekende artsen alleen niet genoeg zijn geweest als verklaring voor Ibrahima’s overlijden.
Ondertussen is Ibrahima dood. Alweer een jongen die zijn hele leven nog voor zich had. De lijst van jongeren die stierven tijdens of vlak na politie-interventies blijft groeien.
Families eisen gerechtigheid voor Ibrahima, transparantie in het onderzoek en antwoorden. Maar ook wij hebben het recht om te weten wat er gebeurd is. Voor Ibrahima en voor al die andere jongeren die stierven in verdachte omstandigheden, tijdens of na een politie-interventie. Voor Mehdi Bouda, voor Adil Charrot, voor Mawda Shawri, voor Sabrina El Bakkali, voor Ouassim Toubi, voor Lamine Bangoura, voor Akram Kadri… Ook hun families vragen naar de waarheid en om transparantie.
Wij vragen om een onderzoeksrechter aan te stellen in geval van een dodelijk incident waarbij de politie betrokken is. Enkel zo kan er een ernstig en onafhankelijk onderzoek worden uitgevoerd. Ook moet er concrete hulp voorzien worden voor slachtoffers die behoefte hebben aan communicatie en ondersteuning.
Moeten mensen bang zijn als ze Mohamed of Ibrahima heten? Moeten we niet eindelijk de etnische profilering, die door recente studies van Amnesty International en de Liga voor Mensenrechten zijn aangetoond, ter discussie stellen? Men zou alvast kunnen beginnen met de politie te verplichten om een controlebewijs te overleggen.
De lijst van jongeren die zijn overleden als gevolg van politiegeweld is lang. Te lang. Tot nu toe is er geen enkele actie ondernomen, geen enkele politieagent ontslagen of veroordeeld. Bij veel jongeren heerst er een gevoel dat de politie onaantastbaar is. Dat is wat we moeten aanpakken als we de dialoog tussen wetshandhaving en de jeugd willen herstellen. De familie moet snel een antwoord krijgen op al hun vragen. Zij hebben recht op de waarheid. Laten we niet vergeten dat België al eens werd veroordeeld omdat het deze klachten niet serieus neemt.
Om het vertrouwen te kunnen herstellen, moet er een einde komen aan de straffeloosheid. Dit is dringend. Uiteindelijk hebben we allemaal baat bij een samenleving waarin iedereen zich gerespecteerd voelt.
Yassine Boubout, mensenrechtenactivist; Khaled Boutaffala, directeur AtMOsphères; Olivia Venet, voorzitter Ligue des droits humains; Pierre-Arnaud Perrouty, directeur Ligue des droits humains; Kati Verstrepen, Liga voor Mensenrechten; Jihad Van Puymbroeck, Belgian Network for Black Lives; Aliou Baldé, Association des jeunes Guinéens de Belgique; Aïcha Daoudi, Justice pour Moad; Ludo Segers, voorzitter Hand in Hand tegen Racisme; Sarah Scheepers, coördinator ella vzw; Nina Henkens, coördinator Kif Kif; Esther Kouablan, directrice MRAX; Lieven Miguel Kandolo, voorzitter Kolamela; Mohssin Mouedden, Rights and Freedom for Minorities in Belgium.
Reacties worden gemodereerd. Onaanvaardbare inhoud wordt niet gepubliceerd.
